فرورتیش‌آنلاین: محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر موفق شدند با استفاده از یافته‌های خود در تحقیقاتی عمق میدان دید خلبان برای اجتناب از برخورد با زمین و پیش‌گیری از حوادث را بهبود دهند.
مجری طرح «بهبود کیفیت عمق میدان دید خلبان برای اجتناب از برخورد با زمین» درباره این دستاورد با ایرنا گفت‌وگو کرده است.
«مریم مبینی بیدگلی»، دانش‌آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر گفته:
علت اصلی انتخاب این موضوع جلوگیری از تاخیرها و سوانح ناشی از عدم دید در فاز فرود است.
در حال حاضر، برای فرود ایمن، راه حل‌هایی همچون استفاده از ابزارهای کمک ناوبری در اغلب موارد توانسته است خواسته خلبانان را برآورده کند اما در صورتی که این دستگاهها آسیب دیده باشند یا اگر در شرایط بدی آب و هوا با دید محدود باشیم، استفاده از این سیستم‌ها گمراه کننده است و منجر به سوانح فرود می‌شود. در این موارد، هواپیما به زمین یا موانعی که به دلیل نبود مرجع بصری خارجی دیده نشده است، اصابت میکند. از سوی دیگر، استفاده از ابزارآلات کمک ناوبری فعلی تنها در کشورهای توسعه یافته متداول است و می‌‌توان گفت به دلیل فقدان زیرساخت‌های لازم، استفاده از آنها در کشورهای کمتر توسعه یافته غیر ممکن است. این مشکلات ما را به استفاده از روش‌های کمک ناوبری بصری و ایده فرود بصری سوق می‌دهد. در طرح حاضر، برای نمایش مناسب منطقه پرواز و بهبود کیفیت عمق میدان دید خلبان و در واقع کمک به فرود ایمن، طراحی سیستم فرود مدل سه‌بعدی ارائه شده است.
در این طرح یک سیستم فرود بصری با استفاده از اطلاعات رقومی زمین، داده های هوایی و دوربین مادون قرمز بر اساس الگوریتم‌های درک عمق سیستم بصری انسان برای فرود دقیق هواپیماهای تجاری را پیشنهاد کردیم. این سیستم شبیه سازی شده که سیستم فرود مدل سه‌بعدی نامیده می‌شود، در مرحله نهایی فرود بر روی باند فرودگاه تمرکز دارد.
محیط شبیهسازی شده برای فرود بصری در شرایط آب‌وهوایی نامطلوب استفاده می‌شود و صحت سنجی نتایج نشان می‌دهد استفاده از این سیستم کمک میکند خلبان در فاز فرود روی باند متمرکز بوده و حتی در صورت فقدان دید مناسب، با سیستم طراحی شده، فرود مناسبی داشته باشیم.
این طرح در صنعت هوانوردی، برای هواپیماهای تجاری و مسافربری کاربرد خواهد داشت و برای ادامه کار، پیادهسازی این شبیهسازی روی هواپیمای بدون سرنشین و سپس هواپیمای سبک برای انجام آزمایشات عملی پیشنهاد می‌شود.
در حال حاضر، هر چند راه حل‌هایی همچون استفاده از ابزارهای کمک ناوبری فرود در اغلب موارد توانسته خواسته خلبانان را برآورده سازد؛ اما در صورتی که این دستگاهها آسیب دیده باشند یا در شرایط بدی آب‌وهوا، استفاده از این سیستم‌ها گمراه‌‌کننده است و منجر به سوانح فرود می‌شود.
طرح حاضر تلاش کرده تا با پیشنهاد یک روش فرود بصری جدید، شبیهسازی منطقه تقرب همراه با الگوریتم دید عمق چشم، راهکاری مناسب برای فرود ایمن ارائه کند. به این ترتیب با صرف هزینه به مراتب کمتر دیگر شاهد سوانح، به دلیل عدم شناخت، درک و توجه کافی به محیط، نخواهیم بود.
نمونه خارجی این طرح، سیستم دید پرواز FVS و سیستم دید مصنوعی SVS است که ویژگی اصلی طرح ما، یعنی پیادهسازی الگوریتم درک عمق چشم انسان، در آن لحاظ نشده. از این نظر، طرح ما دارای مزایایی از جمله شبیه بودن محیط به آنچه در محیط واقعی، انسان مشاهده میکند و افزایش تمرکز کاربر روی منطقه فرود هنگام استفاده از سیستم است.
شبیه بودن محیط به آنچه در محیط واقعی، انسان مشاهده میکند و افزایش تمرکز کاربر روی منطقه فرود، استفاده از روش‌های ارزیابی نرم‌‌افزاری و سخت‌‌افزاری از جمله نوآوری‌‌های این رساله است.
با توجه به اینکه خلبان تاثیر مستقیم در فاز تقرب و فرود دارد و خستگی، مهارت و حساسیت او روی تصمیم‌‌گیری تاثیرگذار است، بکاربردن سیستمی که علاوه بر ارائه اطلاعات بصری در اتخاذ تصمیم صحیح و کاهش بار کاری او اثر مثبت داشته باشد، دارای اهمیت است.
این پروژه، با نمایش مناسب منطقه پرواز، بهبود کیفیت عمق میدان دید خلبان و طراحی سیستم فرود مدل سه‌بعدی، به فرود ایمن و کاهش بار کاری خلبان کمک میکند. همچنین با پیادهسازی این طرح روی هواپیماها از تاخیر و سوانح پروازی حاصل از دید محدود جلوگیری خواهد شد.
