نگهداری از سگ در خانه و گردش در شهر یکی از موضوعاتی است که در سال‌ها اخیر در ایران همواره مورد مناقشه بوده و هر از گاهی گروه‌های موافق و مخالف را مقابل یکدیگر قرار داده است.
به گزارش فرورتیش‌آنلاین، در سال‌های اخیر به دنبال اظهارنظر برخی مقامات و چهره‌های سیاسی کمپین‌های مختلفی در مخالفت با گرداندن سگ در مکان‌های عمومی تشکیل شده و برخی رسانه‌ها نیز «مقابله با سگ‌گردانی» را به عنوان یک مطالبه عمومی معرفی و پیگیری کرده‌اند. در این میان هر زمانی که سگی در خیابان یا پارک به شهروندی حمله کرده دوباره اعتراض‌ها شعله برکشیده تا جایی که کمیسیون فرهنگی و اجتماعی مجلس را نیز بر آن داشته تا به بررسی این موضوع بپردازد.
بزرگ‌ترین معضلی که در زمینه نگهداری از سگ در ایران دیده می‌شود، آگاه نبودن بیشتر شهروندان از روش تربیت حیوانات خانگی است. سگی که آموزش ندیده چه زمانی صدا کند، می‌تواند برای همسایه‌ها مزاحمت ایجاد کند. اگر اطلاعات صاحب حیوان پرصدا کافی یا به روز نباشد، ممکن است در پاسخ به اعتراض‌ها بگوید که طبیعت سگ نگهبانی از محیط زندگی‌اش است و نمی‌توان با این خصلت ژنتیکی مقابله کرد.
«سارا رنجبر» ساکن تهران که مربی حیوانات خانگی است، به فرورتیش‌آنلاین می‌گوید: «بعضی‌ها وقتی می‌بینند سگ‌شان هنگام عبور همسایه از راه‌پله صدا میکند خوشحال می‌شوند و به آن می‌بالند. چون تصورشان این است که نگهبان خوبی در خانه دارند، اما در حقیقت سگ آپارتمانی نباید نسبت به صداهای بیرونی حساس باشد. می‌توان به این حیوان آموزش داد که قلمرو او فقط درون محیط آپارتمان است، بدین‌ترتیب دیگر نباید هنگام احساس کردن تحرکات همسایه‌ها صدا و مزاحمت ایجاد کند.»
یکی از بهانه‌های مخالفان نگهداری از سگ، استناد به شکایت‌هایی است که در طول روز و شب به دلیل آلودگی صوتی حیوانات خانگی ثبت می‌شود و شهروندان آزاردیده را مجبور میکند تا با مرکز فوریت‌های پلیسی تماس بگیرند که همین موضوع باعث بروز اختلافاتی بین ساکنان ساختمان یا کوچه می‌شود. این یکی از دلایلی است که باعث شده تا برخی صاحبخانه‌ها تمایل نداشته باشند ملک خود را به مستاجری اجاره بدهند که سگ یا گربه دارد، زیرا آنها با این اعمال محدودیت در واقع از درگیر شدن با همسایه‌ها و پلیس و دادسرا پیش‌گیری می‌کنند.
«سارا رنجبر»، با اشاره به این که بسیاری از معضلات نگهداری از حیوانات خانگی را با آموزش عمومی می‌توان برطرف کرد، می‌گوید: «من خودم در خانه‌ام یک سگ کوچک دارم، اما با این حال شنیدن صدای سگ همسایه برایم ناخوشایند است. سگ من آموزش دیده که اگر هر اتفاقی در راه‌پله یا کوچه رخ داد به آن واکنش حنجره‌ای نشان ندهد. اما همسایه‌ای که با امور تربیتی حیوانات خانگی بیگانه است، مزاحمت‌های سگ خود برای دیگران را اتفاقی عادی و اجتناب‌ناپذیر می‌داند که البته تصوری اشتباه است.»
رها کردن مدفوع سگ در محیط عمومی یکی از پدیده‌های ضد اجتماعی است که در سال‌های اخیر بیشتر از پیش مشاهده می‌شود. قوانین بسیاری از کشورها این رفتار را بی‌مسؤولیتی قلمداد کرده و برای آن مجازات جریمه در نظر گرفته است اما در ایران این موضوع به عرف پیوند خورده است. هرچند همه می‌دانند که فضولات انسان یا حیوان می‌تواند منجر به گسترش آلودگی و بیماری شود، اما با این حال بعضی شهروندان از آنجایی که جمع‌آوری مدفوع سگ را عملی حال‌بهم‌زن می‌دانند، از انجام آن خودداری می‌کنند و برای مخالفان نگهداری از حیوانات خانگی بهانه‌ای تازه می‌سازند.
این حقیقت را نمی‌توان انکار کرد که بعضی از صاحبان سگ بدون داشتن اطلاعات کافی یا هیچ تجربه‌ای با انگیزه‌هایی چون چشم‌وهم‌چشمی، خودنمایی یا فرار از تنهایی سراغ نگهداری از حیوان خانگی رفته‌اند. همان‌طور که خریدن خانه جدید، اتومبیل، ویلا و موبایل یا اقدام برای مهاجرت و تحصیل در خارج از کشور نیز ممکن است به همین دلایل رخ دهد. اما حیوانات خانگی امروز قربانی ناآگاهی گروهی از صاحبان‌شان شده‌اند که با زیر پا گذاشتن حقوق شهروندی دیگران گروه‌های معترض نگهداری از سگ را تحریک می‌کنند.
با آن که گسترش نفوذ شبکه‌های اجتماعی باعث شده تا سطح آگاهی عمومی اندکی رشد کند، اما بررسی رویدادها نشان می‌دهد که این کافی نیست. تا زمانی که جامعه صاحبان سگ نسبت به آداب تربیت سگ و احترام به حقوق شهروندی آگاهی پیدا نکنند، اتفاقاتی رخ می‌دهد که منجر به افزایش روزافزون جمعیت مخالفان حیوانات خانگی و حتی حامیان سگ‌کشی می‌شود.
