«سینا فراهانی» درباره اهمیت ورود VAR به ایران با توجه به اتفاقات این هفته‌ی لیگ برتر در فرورتیش‌آنلاین نوشت.
پنالتی بود یا نبود؟
آفساید بود یا نبود؟
گل شد یا نشد؟
قرمز داشت یا نداشت؟
کافیست یک بار به فریادهای محمد ربیعی در رفسنجان بعد از بازی با پرسپولیس مجددا گوش کنیم تا به اهمیت وجود وی‌ای‌آر در ایران پی ببریم.
آنقدر در این سال‌ها دیده‌ایم و شنیده‌ایم از این جنس فریادها و اعتراضات که تصور می‌کنیم که در آینده‌ای نزدیک شاید جان داورهای کشورمان به خطر بیفتد.
از توفیق بهراموف کمک داور معروف شوروی که با تایید اشتباه گل جف هرست حکم فتح جام‌جهانی را برای بریتانیا مهر و موم کرد، تا موریسیو اسپینوزا کمک داور بازی انگلیس آلمان در جام‌جهانی ۲۰۱۰ که آن گل معروف لمپارد را گل تشخیص نداد، همه و همه حکم به ورود سیستمی در فوتبال کردند که شاید برای بسیاری از فوتبال دوستان حکم مرگ فوتبال را داشت.
دیوانگان فوتبال بر این باورند که اشتباهات داوری جزء لاینفکی از جذابیت فوتبال بوده و هست به طوری که شاید بخشی از مقاومت اتحادیه‌ی فوتبال انگلستان برای استفاده از وی‌ای‌آر از بعد از مرحله‌ی یک چهارم نهایی جام حذفی انگلستان به همین علت است.
اما ماجرای عدالت چیز دیگریست.
در تاریخ بازی‌های بزرگی بوده است که اگر سیستم کمک داور ویدیویی وجود داشت سرنوشت طور دیگری رقم می‌خورد.
به طور مثال اگر وی‌ای‌آر بود الان انگلستان تنها جام‌جهانی تاریخش را در ویترین افتخاراتش نداشت.
اگر وی‌ای‌آر بود قطعا بارسلونا سال ۲۰۰۹ را با بالا بردن چمپیونز لیگ جشن نمی‌گرفت و شاید تقدیر این میشد که بلوگرانا جشن قهرمانی آبی‌های لندن را از خانه تماشا کنند.
و هزاران اما و اگر دیگر که اجرای عدالت را بر افزایش جذابیت فوتبال ارجح کرد و تاریخ را بر این داشت که از اختیارات ذهنی داوران کاسته و بر اجرای سیستماتیک داوری سوق دهد.
این که تاریخ فوتبال سرشار از اتفاقات و خاطراتیست که هربار مرورشان بیشتر از قبل باعث می‌شود غلیان احساسات‌مان فعال شود، بخش مهمش اشتباهات داوری‌ایست که بی‌رحمی این ورزش را بیش از بیش به رخ می‌کشد.
اگر از کولینا رییس کمیته‌ی داوران فیفا بپرسید که وی ای آر را دوست دارد یا نه قطعا بر سر دوراهی اجرای عدالت و جذابیتی فوتبالی که شاید به قیمت جانش تمام شود بسیار بسیار مردد می‌ماند.
اما با همه‌ی این اوصاف دنیا باید بر مدار عدالت و حقیقت بچرخد.
کافیست یک بار به کنفرانس‌های خبری یحیی گل‌محمدی (البته آن بخشی که به حق است) نگاه کنیم تا ببینیم چرا اجرای عدالت در اینجا از نان شب هم واجب‌تر است.
کافیست بدانیم که اگر وی‌ای‌آر بود الان تیم مس رفسنجان هفده امتیاز بیشتر داشت و به جای پرسه زدن در میانه‌ی جدول داشت برای قهرمانی می‌جنگید.
کافیست برای یک بارم که شده به بازی‌های استقلال ساپینتو نگاه کنیم تا ببینیم اگر بخشی از این اشتباهات نبود این تیم با اقتدار صدر جدول بود.
و هزاران دلیل دیگر که حجتیست بر این که نیاز فوتبال ما چیزی جز وی‌ای‌آر نیست.
ورود وی‌ای‌آر به کشور نه یک دغدغه بلکه یک نیاز اساسی است تا دیگر شاهد این نباشیم که موفقیت‌ها پشت یک اشتباه بچه‌گانه مخفی شود.
آقایان مسئول!
خواهش داریم که تاریخ را سرلوحه‌ی خود کنید تا بیشتر از این جامعه‌ی داوریمان آسیب نبینند و با وجود حقوق کم به جای یک خدا قوت خشک و خالی فحش و ناسزا نصیب‌شان نشود.
به امید آن روز دور!
