به دنبال برد هفت بر صفر منچستر سیتی مقابل لایپزیش و ثبت ۵ گل از ٧ گل توسط هالند، «سینا فراهانی» در فرورتیش‌آنلاین نوشت:
یوهان کرایف اسطوره و بنیان‌گذار فقید نسل نوی بارسلونا جمله‌ای دارد که می‌گوید: من می‌توانم مثل دی استفانو بشوم، می‌توانم شبیه مارادونا بازی کنم، می‌توانم جای هر فوتبالیست بزرگ دیگری باشم اما هرگز نمی‌توانم یک پله‌ی دیگر باشم. او ماورایی است و این که مثل او باشم از عهده‌ی من برنمی‌آید.
شنیدن این جمله‌ها از کرایف شاید هر بازیکنی را از پله دور می‌کرد اما هالند ماجرای دیگریست.
ثبت یک گلات ماورایی در کمتر از یک ساعت از هالند در چمپیونزلیگ. این آن چیزیست که هنوز پای هواداران فوتبال را روی زمین نیاورده است.
ارلینگ همان انسان فرازمینی‌ای است که نام خود را در شبی که مارکو روزه‌ی بخت برگشته تیمش را برای یک دفاع منطقی و صعود آماده می‌کرد در کنار مسی و لوییز آدریانو جاودانه کرد.
آدم فضایی سیتیزن‌ها نه یک‌بار بلکه پنج‌بار به قلب سازندگان رد بول حمله کرد و لایپزیش را در انبار باروت اتحاد مدفون کرد تا با دستان خودش، راه برگشت به سرزمین ژرمن‌ها را از درون زمین جست‌وجو کند.
این پنج‌گانه آنجایی جنبه‌ی ماورایی به خود می‌گیرد که ارلینگل این پلان را در کمتر از یک ساعت به روی صحنه برد کاری که مسی خدای فوتبالی‌ها در 82 دقیقه به ثبت رسانده است.
روزی که کریستین ویری، هالند را حتی از فان باستن هم بهتر خواند همگان حکم به جنون ویری دادند اما انگار مثل عصر گالیله همگان باید سر تعظیم به سمت نوستراداموس با کلاس آتزوری فرود آورند.
هالند آنجا خاص‌تر می‌شود که بدانیم او می‌توانست مردی بریتانیایی باشد اما بروکسل را به لندن ترجیح داد تا ثابت کند برخلاف چیزی که تصور می‌شود چیزی بیشتر از پول برایش ارزش دارد.
در روزهایی که همه انتظار داشتند او به لوس بلانکوس‌های مادریدی بپیوندد تا افتخار را فقط تکرار کند او هوای منچستر را از هوای مادرید بهتر دید تا افتخار را ایجاد کند.
از ثبت ۳۹ گل در ۳۸ مسابقه که بگذریم می‌بینیم که ارلینگ دارد یک به یک موانع افتخار را از سر راه سیتیزن‌ها بر می‌دارد و انگار روزی جایی با پپ قرار گذاشته‌اند که آن چیزی برایش باشد که روزی مسی برایش بود.
پپ در توصیف مسی می‌گوید که وﻗﺘﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﺳﻠﻮﻧﺎ ﺑﻮﺩﻡ، ﺗﻼﺵ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ کرﺩﻡ ﺗﺎ ﻟﯿﻮﻧﻞ ﻣﺴﯽ ﺭﺍ تبدیل ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﺎﺯﯾﮑﻦ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﻨﻢ، ﺍﻣﺎ اﯾﻦ ﻣﺴﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺭﺍ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺮﺑﯿﺎﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩ.
کسی چه می‌داند شاید روزی گواردیولا درباره‌ی ارلینگل هم همین را گفت.
روزی که در همین سال‌ها جست‌وجویش خواهیم کرد.
