«سینا فراهانی» در فرورتیش‌آنلاین نوشت:
شاهزاده دوام بیاور! این صحنه روزی میزبان جادوگری مجدد تو خواهد بود.
دربی میلانو در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا یک پیام بسیار بزرگ برای همه‌ی دنیا خواهد داشت:
«آتزوری به زودی از گور برخواهد خواست».
شاید بعد از قهرمانی در یورو ۲۰۲۰ بود که همگان به این باور رسیده بودند که دم مسیحایی مانچینی بر پیکر بی‌جان تیم ملی لاجوردی پوش ایتالیا اثر کرده و یکی از پرافتخارترین تیم‌های اروپایی در جام جهانی از نو متولد شده و قرار است جا پای قدم‌های خاک گرفته‌ی مالدینی و نستا و دل پیرو بگذارد.
انگار صد سال از آن روزی که دل پیرو در نیمه‌نهایی ایتالیا-آلمان در جام‌جهانی آن ضربه‌ی مرگ‌بار را در سیگنال ایدونا پارک و آن جو وحشتناکش به قلب دروازه‌ی لمن شلیک کرد گذشته است.
انگار یادمان رفته بعد از فینال جام‌جهانی ۲۰۰۶ وقتی میخواستیم از شرط‌بندی صحبت کنیم یاد مائورو کامورانزی می‌افتادیم که شرط کرده بود اگر ایتالیا قهرمان جام‌جهانی شود موهای دم اسبیش را از ته می‌تراشد و از قضا یقه ی زیدان و لشگرش را گرفتند و قهرمان شدند و او هم موهایش را از ته تراشید.
بعد از آن صعود تاریخی به فینال یورو ۲۰۲۰ و فراموشی آن روزهای سخت نبود ایتالیا در جام‌جهانی انگار همه تا همین جا هم پذیرفته بودند که قبول است و بازگشت ایتالیا را جشن خواهیم گرفت.
اما با قهرمانی در ومبلی مقابل انگلستان و جلوی دیدگان بیش از 80 هزار انگلیسی ثابت شد که مانچینی قرار است جا پای انزو بیرزوت و مارچلو لیپی بگذارد و ایتالیا را به آن چیزی که تاریخ از آن روایت می‌کند برساند.
درست است که صحبت‌های دیوانه‌وار و انگیزشی جانلوکا ویالی فقید در رختکن قبل از بازی فینال جام ملت‌های اروپا بعد از مرگ او انتشار یافت اما حاضران در صحنه می‌توانند شاهدان خوبی برای انقلاب لاجوردی پوشان باشند.
اما با ناکامی ایتالیا از رسیدن به جام‌جهانی آب سردی بر پیکره‌ی دوست داران آتزوری ریخته شد.
انگار همه در گوش هم گفتند که قهرمانی ایتالیا در یورو هم مثل قهرمانی یونان یک شگفتی بود و گذشت و تمام شد و به تاریخ پیوست.
روزهای سخت دبل عدم صعود به جام‌جهانی (۲۰۱۸ و ۲۰۲۲) و مرگ غم‌انگیز جانلوکا ویالی دستیار مانچینی که طلایه‌دار نیمکت آتزوری بود بیش از بیش ایتالیا را در دریای ناکامی غرق می‌کرد.
اما دقیقا در بزنگاهی که دیگر امیدی برای ادامه نبود یک مثلث تمام ایتالیایی راه نجات را از سر گرفت.
صعود ایتالیا از گروه مرگ با حضور انگلیس و آلمان به نیمه‌نهایی لیگ ملت‌های اروپا با مانچینی، صعود میلان به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا با پیولی و صعود اینتر به نیمه‌نهایی چمپیونزلیگ با اینزاگی اتفاق افتاد.
مثلث تمام لاجوردی پوش مانچینی، پیولی، اینزاگی همان خط آتشیست که نمی‌خواهد اجازه دهد تیمی که داشت به روزهایی که برای هر حریفی ترسناک بود نزدیک می‌شد از نفس بیفتد.
دربی دلامادونینا در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اتفاقیست که آمده تا خستگی از تن نه تنها هواداران ایتالیا بلکه از وجود طرفداران فوتبال به درکند.
درست است که نگاه همه برای قهرمانی امسال چمپیونزلیگ به آن سمت جدول و جدال آنچلوتی و پپ دوخته شده است اما فراموش نکنید که هیچ وقت هیچ کس هیچ جا از ایتالیا انتظار نداشته اما آن‌ها آقایی فوتبال دنیا و اروپا را کرده‌اند.
باید منتظر ماند و دید یک پای فینال که قطعا ایتالیاییست از دل کدام رنگ شهر میلان بیرون می آید و چگونه در مقابل گرگ‌های تشنه‌ی سیتی و رئال قرار می‌گیرد.
مثل فینال یورو تا همین جای کار هم می‌توان بازگشت یا به قول اسپانیایی‌ها ریمونتادای آتزوری را جشن گرفت اما هیچ بعید نیست که آن کسی که جام را روی دستانش می‌گیرد یکی از دو طرف روسونری یا نراتزوری باشد.
علی ای حال این فینال زودرس در نیمه نهایی نوش جان تمام آن‌هایی که انتظار برای موفقیت ایتالیا را خوب و درست آموخته‌اند.
